اين دفعه ديگه واقعاً با عجز و التماس و دقيقه نود كلاسمون تشكيل شد.
ترم بعد چيكار بايد بكنيم نمي دونم. فعلاً فقط ميتونم يه چندتايي دعا در حق دوستان عزيز بكنم:
خدايا اين ميكروبيولوژيست ما را در ديار غربت دلتنگ بي بي سكينه و مردمانش بگردان! ;)
خدايا دانشجوي عزيز ما را به آرزويش رسانده و در تهران قبول بفرما!
خدايا به يه چند نفري بسپار كه ترم پاييز را حتماً پنجشنبه ها تشريف بياورند. آخه ايام هفته كه آدم دنبال s'amuser نميره كه!
اگه دعاهاي بالا قبول نشه. مجبوريم طبق گفته معلم گرامي كه زبان اسپانيايي زبان شيكي مي باشد، شروع به خواندن زبان اسپانيايي نماييم.
مهندس جون برو كه يه برنامه ديگه جور شد براي دو سه سال آينده...دوست عزيزمان همچنان حرص بخوره سر مسأله حياتي مورد بحث در تمامي ايام.(با عرض معذرت از مهندس فروش گرامي)
