Jul 31, 2006
مهرباني تا چه حد؟؟
يه بار تو يكي از پستها از كساني كه زيادي محبت نمي كنن تشكر كرده بودم.
الان هم باز دلم ميخواد تكرار كنم.
وقتي ميگم باهات نميام به اون مكان، ايكاش بفهمي من حوصله اون افراد رو ندارم.
وقتي بهت ميگم ، ميخوام يه كاري كنم، الان نميتونم بمونم پيشت ، ايكاش بفهمي حتماً برنامه اي واسه خودم دارم.
وقتي بهت ميگم، تنها برو من بعداً ميام، ايكاش بفهمي دلم ميخواد تنها باشم.
وقتي ميگم ....
ميدونم دوستم داري، ولي كاش به احساسات من هم اهميت بدي.
چند سال مدت كمي نيست براي شناختن روحيات يك نفر.
 
posted by تيستو سبزانگشتي at 8:14 AM | Permalink |


3 نظرات بهاري شما:


  • At 7/31/2006 10:01 AM, Anonymous Anonymous

    مرسی! مهربونی از خودتونه

     
  • At 7/31/2006 11:52 AM, Anonymous Anonymous

    شلام مَلیمی
    شما و ننه غلام که اینقد با هم دوشت شدین اَژ تو وگلاب من
    نباید یه آب نبات یا عَلوشَک بلام بخلین و تشکٌُل کنین؟

     
  • At 7/31/2006 12:38 PM, Blogger تيستو سبزانگشتي

    نيكا جون شما كه گفتي دندون نداري كه آبنبات و شكلات كه نميتوني بخوري...علوشك هم كه ماشاءالله انقدر داري كه يه دو تاش رو بايد بفرستي براي من و ننه غلام تا شايد ما هم بازي كنيم روحيه مون عوض بشه