Sep 6, 2006
همكلاسي
ديروز تلفني با يكي از دوستان دانشگاهي صحبت مي كردم.
دوستي كه از زمان اردوي آشنايي با دانشگاه
تا آخر دانشگاه هر روز با هم بوديم.
دوستي كه بعد از دانشگاه هم
يه مدتي به خاطر يه كار گروهي تقريبا هر شب همديگر رو مي ديديم.
منتها متأسفانه...
به خاطر عدم اراده ايشان (شايد هم بي معرفتي اش)
و سمپاشي هاي اطرافيان به جايي رسيديم
كه هر دومون روابطمون رو كمتر و كمتر كه نميشه گفت
عملاً يه دفعه قطع شد.
جالب اينجاست كه بينمون هم هيچ حرفي پيش نيومد.
يعني يه كناره گيري مسالمت آميز!
ارتباط اونها با كساني كه از طريق ما باهاشون آشنا شده بودن
ادامه پيدا كرد...
در حاليكه ارتباط ما با همون افراد هم به صفر رسيد.
كجاي كار اشتباه بود؟
نميدونم...
فقط ميدونم ديگه هيچوقت با هيچكس
آنقدر ارتباطم رو نزديك نمي كنم
فقط ميدونم با هيچ دوستي رابطه كاري برقرار نمي كنم
بذار همون دوري و دوستي باقي بمونه
بذار همون سلامت دوستي بدون واسطه باقي بمونه
بذار...
 
posted by تيستو سبزانگشتي at 12:13 PM | Permalink |


0 نظرات بهاري شما: