باز اى و دل تنگ مرا مونس جان باش وين سوخته را محرم اسرار نهان باش زان باده كه در ميكده عشق فروشند
ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش...

روزه كردم نذر چون مريم كه هم مريم صفاست خاطر روح القدس پيوند عيسى زاى من نيست‏بر من روزه در بيمارى دل زان مرا روزه باطل مى‏كند اشك دهن آلاى من اشك چشم در دهان افتد گه افتد افطار از آنك جز كه آب گرم چيزى نگذرد بر ناى من

باز رهان خلق را از سر و از سر كشى اى كه درون دلى چند ز دل، دركشى... نفس شكمخوار را روزه مريم دهى تا سوى بهرام عشق مركب لاغر كشى

روزه مريم مرا، خوان مسيحيت نوا تركنم از فرات تو، امشب خشك نانه

امان از این کاسه داغتر از آش ها که نمیذارن هرکی زندگی خودش رو بکنه

ا یادش بخیر ما که همیشه می رفتیم از پله های بقل سایت بالا روبرو آز تجزیه.... سال اول همه یواشکی می رفتیم بی سر و صدا اما این آخریا کلی باخال شده بود....ملتی میومدن اونجا تازه هر کی هم که میومد ناهار میخورد باید یه امضایی می کرد و تاریخ هم میزد :دی