واي امان از اين ماه رمضون و رقابت افراد تو افطاري دادن...
از اونجايي هم كه افراد اكثراً شاغل هستن
يه پنجشنبه ، جمعه مي مونه كه بتونن همديگر رو دعوت كنن
البته من اين رو ميگم براي اينكه اصولاً خودمون اگه كسي
وسط هفته دعوتمون كنه خيلي احتمال پاييني داره كه بريم
اصلاً به روي خودمون نمياريم در نتيجه يادم نمي مونه كه اصلاً كيا
ما رو وسط هفته دعوت مي كنن.
خلاصه اين چهار تا آخر هفته اي كه تو ماه رمضون وجود داره
براي ما كه هميشه از اول ماه رزرو شده است.
ما زوجهاي جوون هم كه طفلكي هستيم و خيلي وقتها ميشه كه
دو جانبه دعوت ميشيم...از اونجايي كه زورمون هم به فاميل نميرسه
و نميتونيم جواب رد بديم...هميشه مجبوريم از قبل كلي برنامه ريزي كنيم
كه خونه كي براي افطار بريم و خونه كي براي شام...
البته براي اين انتخاب چندتا فاكتور رو در نظر مي گيريم...
اينكه كدوم خونه اش به ما سر راست تره!
اون رو ميذاريم براي شام كه بعدش راحت تر برگرديم خونه
اينكه كدوم سفره افطارش باحال تره يا برعكس...
البته برعكسش كمتر اهميت داره چون طبعاً شام براي همه يه جوره
يا مرغه يا جوجه كباب و كباب و ...
ولي افطار اهميتش بيشتره...نوع نوني كه خريده ميشه
انواع مرباها و يا آش و حليمي كه گذاشته ميشه!
ديگه ظرف اين سه چهارسال خوب فاميل همديگه رو شناختيم ;)
اصلاً سر همين فاكتورهاي انتخابيه كه من خودم اصلاً افطاري نميدم
فكرش رو كه مي كنم كه اين همه بساط براي سفره افطار بايد آماده كنم
رنگ از رخم مي پره!!
بي خيالش ميشم با جاش...