ببين مثل اينكه يادت رفته كه باهم تصميم گرفته بوديد،
اقدامات اوليه اش برعهده اون بود،
اون هم كارهايي كه لازم بوده انجام داده،
از اين به بعدش بايد باهم پيش بريد،
ولي تو همراهي نمي‌كني،
چرا حتي ازش يه سوال هم تا حالا نپرسيدي كه
چطور بايد ادامه بديد!
كي بايد شروع كنيد به كار!
چرا عكس العمل خاصي نشون نميدي
چرا نمي‌پرسي ازش كه آيا بعد از انجام دادن اقدامات اوليه
به مشكلي برنخورده يه موقع؟
چرا ديگه سكوت كردي!
آيا از ادامه كار منصرف شدي؟
نكنه مي‌ترسي!
يا انقدر دچار روزمرگي شدي
كه هدفهاي خودت رو هم يادت رفته،
اگه قرار باشه همه چي رو بندازي به دوش اون كه نميشه
فكر نكنم بتونه تنهايي ادامه بده،
اصلاًَ نميشه...
البته يادش مياد وقتي ميخواست براي اينكار با كسي مشورت كنه
بهش گفته بودن كه اول مطمئن شو كه همراهي هم داري يا نه
چون كاري نيست كه تنهايي پيش ببري
حالا داره به اون موضوع ميرسه...
شايد اين هم نبايد ادامه بده
فقط يه اشاره هم كافيه!
منتظر نشونه از طرف توئه!